Stanisław Lis (inżynier)

Stanisław Lis
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1928 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	29 lipca 2018 ; Warszawa
	Prof. dr hab. mgr inż. nauk technicznych
Doktorat	1968 – nauki techniczne
Habilitacja	1974
Profesura	1977
	Nauczyciel akademicki
	Odznaczenia

Stanisław Lis (ur. 28 kwietnia 1928 w Warszawie, zm. 29 lipca 2018 w Warszawie)^[1] – polski inżynier, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.

Życiorys

Uczęszczał do Państwowego Liceum Komunikacyjnego w Warszawie, które ukończył w 1948.

W 1952 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1952 ukończył studia pierwszego stopnia o specjalizacji: maszyny budowlane i drogowe, w 1959 ukończył studia drugiego stopnia o specjalizacji: organizacja i zarządzanie.

W 1951 rozpoczął pracę na stanowisku rozdzielcy w Zakładach Remontu Maszyn Budowlanych. W następnych latach awansował na szefa produkcji, a później na głównego technologa. W 1956 pełnił funkcję głównego inżyniera w Przedsiębiorstwie Części Zamiennych Maszyn Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

W 1960 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej.

W roku 1968 obronił na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej rozprawę doktorską nt. "Zagadnienia uściślania i optymalizacji w obliczeniach produkcyjno-organizacyjnych rytmicznej produkcji w zakładach budowy maszyn" (promotor prof. Seweryn Chajtman).

Współtwórca przyjętego w Urzędzie Patentowym – udoskonalenia technicznego.Wdrożył potokowy system naprawy spycharek, jak również opracował normatywy zużycia części zamiennych, opracował procesy technologiczne regeneracji złożonych elementów maszyn i produkcji nowych zespołów aparatury wtryskowej^[2]. 16 grudnia 1987 został powołany na Dziekana Wydziału Mechanicznego Technologicznego^[3]. Był jedną z czołowych osób, które utworzyły i poprowadziły Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych. Dzięki dużemu zaangażowaniu S. Lisa w Instytucie wzrosła liczba pracowników, jak również powstała baza laboratoryjna i dobrze wyposażone laboratorium informatyki. W latach 1998–2001 był współorganizatorem, a później kierownikiem zaocznych studiów doktoranckich na Wydziale Inżynierii Produkcji Politechniki Warszawskiej^[2].

Uzyskane stopnie:

1968 doktor nauk technicznych;
1974 doktor habilitowany;
1977 profesor nadzwyczajny;
1987 profesor zwyczajny nauk technicznych^[2].

Stanowiska

1951 rozdzielca w Zakładach Remontu Maszyn Budowlanych;
szef produkcji w Zakładach Remontu Maszyn Budowlanych;
główny technolog w Zakładach Remontu Maszyn Budowlanych;
1956 główny inżynier w Przedsiębiorstwie Części Zamiennych Maszyn Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych;
1960 rozpoczął prace na Politechnice Warszawskiej, pełnił funkcję:

asystenta
adiunkta
kierownika Katedry
dyrektora Instytutu Organizacji Zarządzania
kierownika Zakładu Procesów Produkcyjnych^[2];

w latach 1987-90 Dziekan Wydziału Mechanicznego Technologicznego^[3];

Członkostwa

Członek Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk PAN (członek honorowy);
Rzeczoznawca Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP;
Rzeczoznawca Naczelnej Organizacji Technicznej NOT;
Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Organizacji i Zarządzania w Przemyśle ORGMASZ;
Kierownik Międzynarodowych Studiów Doktoranckich;
Członek Rady Naukowej Ośrodka Badawczo – Konstrukcyjnego KOPROTECH;
Przewodniczący Rady Naukowej Centrum Naukowo-Technicznego Kolejnictwa;
Członek Komisji Reformy Gospodarczej;
Przewodniczący XI zespołu ds. zarządzania produkcją i jakością;
Członek Zespołu Rzeczoznawców Organizacji i Zarządzania Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego^[2].

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[2];
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Ekonomicznego w Bratysławie (2007)^[4].

Działalność pozanaukowa

Kapitan rezerwy, były żołnierz Armii Krajowej, posiada uprawnienia kombatanckie. Posiada godność: sędziego honorowego w zapasach; Honorowego Prezesa Polskiego Związku Zapaśniczego, uczestniczył w pięciu olimpiadach^[2].

Publikacje

Ponad 100 publikacji:

7 książek (autor i współautor),
20 skryptów,
50 artykułów i referatów publikowanych w czasopismach fachowych i wygłaszanych na konferencjach^[2].

Przypisy

↑ Stanisław Lis. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2018-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-03)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h B. Nowicki, pomoc w przygot. M. Trojanowska, „Biogramy profesorów, docentów i doktorów habilitowanych. Wydziału Inżynierii Produkcji, dawniej Mechaniczny Technologiczny, wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002. s.95-96
↑ ^a ^b Politechnika Warszawska [online], www.wip.pw.edu.pl [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-17] .
↑ "Doctor Honoris Causa Ekonomickej Univerzity v Bratislave". [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

Linki zewnętrzne

[1] Stanisław Lis. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2018-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-03)]. (pol.).

[p1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h B. Nowicki, pomoc w przygot. M. Trojanowska, „Biogramy profesorów, docentów i doktorów habilitowanych. Wydziału Inżynierii Produkcji, dawniej Mechaniczny Technologiczny, wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002. s.95-96

[p2-3] Politechnika Warszawska [online], www.wip.pw.edu.pl [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-17] .

[4] "Doctor Honoris Causa Ekonomickej Univerzity v Bratislave". [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[1]

[2]

[3]

[4]