Stanowisko ogniowe
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Stanowisko ogniowe (SO) – miejsce zajęte lub przygotowane do zajęcia przez broń w celu prowadzenia z niego ognia. Jest to również rejon zajęty lub przygotowany do zajęcia przez działo do wykonania zadań ogniowych.
Ze względu na przeznaczenie SO dzielą się na:
- główne − służy do wykonywania zasadniczych zadań ogniowych;
- tymczasowe − służy do wykonywania pojedynczych zadań ogniowych, które nie mogą (i nie powinny) być wykonane z głównego SO;
- zapasowe − na zapasowe SO wykonuje się manewr baterią lub plutonem w wypadku zaistnienia planowanej lub wymuszonej zmiany SO;
- pozorne − wykorzystywane są do strzelania przez działa (baterie) wędrowne, w celu wprowadzenia nieprzyjaciela w błąd co do liczby i rozmieszczenia rzeczywistych SO.
Dla pododdziałów przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) mogą być również wyznaczone stanowiska wyczekiwania.
W zależności od stopnia ukrycia przed obserwacją naziemną nieprzyjaciela stanowiska ogniowe dzielimy na:
- odkryte − przeznaczone do strzelania na wprost. Sprzęt nie jest ukryty przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela (jeśli jest zamaskowany, może być obserwowany po rozpoczęciu ognia);
- półzakryte − ukrywają przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela tylko sprzęt, nie ukrywają błysku, dymu i kurzu;
- zakryte − chroni rozmieszczony na nich sprzęt przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela, jak również ukrywa kurz, błysk i dym powstały podczas strzelania.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 408. ISBN 83-11-06229-3.