Starostowie płoccy (II Rzeczpospolita)
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 władzę w powiatach sprawowali komisarze rządu polskiego. W powiatach: płockim, płońskim i sierpeckim funkcję tę sprawował Kazimierz Dziewanowski - do lutego 1919. Następnie funkcję komisarza pełnił Antoni Michalski (od lutego do maja 1919). W lutym 1919 utworzono Urząd Powiatowy Płocki, zaś w sierpniu tego samego roku Starostwo Powiatowe w Płocku. Kolejni zwierzchnicy powiatu nosili już tytuły starostów, a byli nimi kolejno[1]:
- od maja do czerwca 1919 - Tomasz Kujawski,
- od lipca do grudnia 1919 - Jan Sulikowski,
- od grudnia 1919 do października 1920 - Franciszek Morawski,
- od października 1920 do listopada 1922 - Wacław Podwiński,
- od listopada 1922 do 4 grudnia 1926 - Józef Boksa[2],
- od 7 grudnia 1926 do grudnia 1929 - Antoni Pinakiewicz[2],
- od grudnia 1929 do maja 1932 - Mikołaj Godlewski,
- od maja 1932 do czerwca 1933 - Aleksander Klotz,
- od czerwca 1933 do 1936 - Władysław Rozmarynowski,
- od 1936 do września 1939 - Leon Rożałowski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Archiwum Państwowe w Płocku, nr archiwum 50, nr zespołu 91/0 "Powiatowy Związek Komunalny w Płocku", sygn. 1-5 Wykaz starostów płockich 1918-1939.
- ↑ a b Dz. U. Min. Spr. Wewn. z 31 grudnia 1926 nr 4, poz. 282 s. 113-114.