Strofa Nibelungów
Strofa Nibelungów – zabieg stosowany przez autora Pieśni o Nibelungach. Polega na tym, że cztery wersy powiązane są w jedną rytmiczną całość stroficzną, przy czym wers końcowy jest nieco przedłużony. Trzy pierwsze wersy są siedmioakcentowe, ostatni – ośmioakcentowy. Średniówka następuje po czwartym akcencie, często pojawia się rym średniówkowy, parzysty rym końcowy zaś jest powszechny.
Przykład:
- Prawią nam stare pieśni o przeszłości cudach:
- O bohaterach słynnych, o znojach, o trudach,
- O godach i rozkoszy, o łzach i boleści,
- O bojach i zapasach – słuchajcie powieści!
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Niedola Nibelungów, przeł. i wstępem opatrzył Ludomił German, Wrocław: Wydawnictwo Wacław Bagiński i Synowie, 1994 (reprint wyd. z 1894).
- Marian Szyrocki, Dzieje literatury niemieckiej t. 1, PWN, Warszawa 1969, s. 66.