Sygnatura archiwalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sygnatura archiwalna – w archiwistyce znak rozpoznawczy przypisany jednostce archiwalnej lub inwentarzowej, który określa jej miejsce w obrębie zespołu (zbioru) i umożliwia jej identyfikację. Także zestaw znaków określających bieżące miejsce przechowywania jednostki archiwalnej lub inwentarzowej. W archiwach zakładowych sygnatura taka zbudowana jest z numeru spisu zdawczo-odbiorczego zarejestrowanego w wykazie spisów i liczby porządkowej, pod którą jednostka archiwalna została umieszczona w tym spisie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polski słownik archiwalny. Wanda Maciejewska (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 79.
  • Sygnatura archiwalna. Archiwistyka.pl. [dostęp 2017-10-25].