System dozoru elektronicznego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadajnik SDE w opasce mocowanej na kostce

System dozoru elektronicznego (SDE) – rozwiązanie prawne pozwalające na odbywanie kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

System dozoru elektronicznego został wprowadzony w Polsce Ustawą z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego. Ustawa weszła w życie dnia 1 września 2009 r. i została uchylona dnia 1 lipca 2015 r.[1]. Przepisy dotyczące dozoru elektronicznego są zawarte w Rozdziale VIIa Kodeksu Karnego Wykonawczego[2].

Statystyka[edytuj | edytuj kod]

Liczba osób skazanych w Polsce w ramach SDE (stan na 31 grudnia danego roku)[3]:

  • 2009 – 31
  • 2010 – 423
  • 2011 – 1911
  • 2012 – 4782
  • 2013 – 4864
  • 2014 – 4690
  • 2015 – 3175

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (Dz.U. z 2007 r. nr 191, poz. 1366).
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2016-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-18)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]