Szamir (diament)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szamir – w Biblii Hebrajskiej słowo to oznacza diament, używany do rycia w twardym materiale. Następnie nazywano tak każdy twardy kamień[1]. Z czasem jednak, zarówno w żydowskiej literaturze rabinicznej jak i ludowej, został uznany za małego robaka, który potrafił przegryzać się przez najtwardszy materiał. Dużą rolę w spopularyzowaniu tej interpretacji odegrali tradycyjni komentatorzy żydowscy: Mosze ben Majmon (Majmonides) oraz Szlomo ben Icchak (Raszi)[2].

Szamir pojawia się w licznych legendach żydowskich. Między innymi według traktatu talmudycznego Gittin 68a-b (zob. też: midrasz Bamidbar rabba 11:3) miał być użyty przez Salomona do zbudowania Świątyni Jerozolimskiej, której nie można było zbudować przy użyciu metalu, gdyż ten służył do prowadzenia wojen[3]. Szamir przestał istnieć po zburzeniu Drugiej Świątyni w 70 r. n.e. Występował także w legendach chrześcijańskich i muzułmańskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. שמיר, [w:] Marcus Jastrow, A dictionary of the Targumim, the Talmud Babli and Yerushalmi, and the Midrashic literature, with an index of Scriptural quotations, wyd. Luzac & Co., London 1903, s. 1596.
  2. שמיר, [w:] Ezra Zion Melamed, Aramaic-Hebrew-English Dictionary of the Babylonian Talmud, wyd. The Samuel and Odette Levy Foundation, Jerusalem 2005, s. 499.
  3. Wojciech Kosior, Przygody demona Asmodeusza i króla Salomona według Talmudu babilońskiego (Gittin 68a-b). Przekład i komentarz z perspektywy projektu Elyonim veTachtonim, „The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series”, 11 (1/2020), 2020, s. 93–111, DOI10.4467/24506249PJ.20.004.12990 [dostęp 2021-01-13] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Żebrowski, Szamir [w:] Polski Słownik Judaistyczny, t. II, Warszawa 2003, s. 616