Szkoły loima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szkoły loima – osobliwego rodzaju szkoły szamanistyczne u Indian Yamana istniejące do XX wieku, zakładane nieregularnie w porze zimowej, niekiedy nawet na czas 6 miesięcy. Nauka rozpoczynała się od wzniesienia chaty o specjalnej konstrukcji, młodzi adepci: pościli, medytowali oraz uczyli się od starych szamanów zręcznościowych sztuczek jak również sztuki wchodzenia w trans i ekstaz. Punktem kulminacyjnym miało było wstąpienie w ciało kandydata ducha, w przeciwnym razie nigdy nie pozostawał szamanem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Aleksander Posern-Zieliński, Mirosława Posern-Zielińska: Indiańskie wierzenia i rytuały. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1977.