Szturm Kordoby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szturm Kordoby
Kampania Cezara w Hiszpanii 45 p.n.e.
Ilustracja
Kordowa (Kordoba)
Czas

45 p.n.e.

Miejsce

Kordowa (Cordoba)

Terytorium

Hiszpania

Wynik

zwycięstwo Cezara

Strony konfliktu
Cezarianie Pompejańczycy
Dowódcy
Cezar
Siły
nieznane 25 000
Straty
nieznane 22 000
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
37,88333°N 4,76667°W/37,883333 -4,766667

Szturm Kordoby – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 45 p.n.e. w czasie kampanii Cezara w Hiszpanii.

Po bitwie pod Mundą, Gnejusz Pompejusz (syn Pompejusza Wielkiego) zbiegł w rejon Gibraltaru, chroniąc się w miejscowości Kartea. Cezar tymczasem z większością wojsk ruszył na Kordobę, gdzie znajdowały się główne siły pompejańczyków w liczbie ponad 25 000 ludzi. Widząc nadchodzącego Cezara, mieszkańcy obiecali mu poddać Kordobę, co wywołało gniew żołnierzy Pompejusza, którzy podpalili miasto. W trakcie pożaru wojska Cezara przypuściły szturm, dokonując masakry na żołnierzach Pompejusza. Zginąć miało 22 000 pompejańczyków. Po zdobyciu Kordoby, w ręce cezarian wpadły kolejne miasta. Wkrótce cała rzymska Hiszpania należała do Cezara[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gazda 2008 ↓, s. 137.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]