Tadeusz Branicki
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1938 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 marca 1983 | ||||||||||||
| Wzrost |
190 cm | ||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||
| Klub | |||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Tadeusz Branicki (ur. 15 stycznia 1938 w Gdyni, zm. 19 marca 1983 w Warszawie[1][2]) – polski bokser i trener bokserski, mistrz Polski.
Występował w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg). Został w niej mistrzem Polski w 1958 oraz wicemistrzem w 1959 i 1961[3]. W 1956 był mistrzem Polski juniorów[4]. Osiem razy zdobył drużynowe mistrzostwo Polski z Legią Warszawa w latach 1957/1958, 1958/1959, 1960/1961, 1961/1962, 1962/1963, 1968/1969, 1971 i 1973[1].
W latach 1957-1965 trzykrotnie wystąpił w reprezentacji Polski, wszystkie walki przegrywając[5].
Występował w Ogniwie Sopot (1953-1955), Polonii Gdańsk (1956-1958) i Legii Warszawa (1958-1973). Po zakończeniu kariery był trenerem. Jego uczniem był m.in. Andrzej Gołota[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 19-20. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ a b Kto był pierwszym trenerem Andrzeja Gołoty? [online], bokser.org, 21 października 2009 [dostęp 2017-12-16] (pol.).
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 162-163. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 174. ISBN 83-217-2680-1.
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 108-111. ISBN 83-217-2680-1.