Tahure (1918)
| |
| Historia | |
| Wodowanie |
marzec 1918 |
|---|---|
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1919 |
| Zatopiony |
29 kwietnia 1944 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
644 t (standardowa) |
| Długość |
74,9 m |
| Szerokość |
8,7 m |
| Zanurzenie |
3,2 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o łącznej mocy 5000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
20 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 138 mm (2xI) 1 działo plot. 75 mm | |
| Załoga |
103 |
Tahure – francuskie awizo 1. klasy typu Arras, zbudowane w 1919 roku i pozostające w służbie Marine Nationale do II wojny światowej. Okręt operował na wodach Indochin Francuskich, biorąc między innymi udział w bitwie pod Ko Chang. Został zatopiony 29 kwietnia 1944 roku przez amerykański okręt podwodny „Flasher”.
Historia[edytuj | edytuj kod]
„Tahure” był jednym z 30 awiz (określanych również jako kanonierki) typu Arras, których budowa została rozpoczęta jeszcze podczas I wojny światowej. Zwodowany w marcu 1918 roku, wszedł do linii w roku następnym. Wybuch II wojny światowej zastał okręt w składzie francuskiej eskadry dalekowschodniej (Forces Navales en Extrême-Orient), dowodzonej przez admirała Jeana Decoux. 17 stycznia 1941 roku zespół francuski, składający się z krążownika lekkiego „La Motte-Picquet” i czterech awiz, w tym „Tahure”, starł się z jednostkami syjamskimi w rejonie wyspy Ko Chang. Francuzi odnieśli zwycięstwo w bitwie, zaś „Tahure” współuczestniczył w zatopieniu torpedowca „Chonburi”. Artylerzyści awiza wystrzelili 85 pocisków kalibru 138 mm, zaś francuski okręt nie poniósł żadnych strat od ognia przeciwnika.
W późniejszym okresie „Tahure” był wykorzystywany przez wierne rządowi Vichy siły jako eskortowiec na wodach indochińskich. 29 kwietnia 1944 roku został storpedowany i zatopiony w rejonie Hajnanu przez USS „Flasher”.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
„Tahure” miał kadłub o długości całkowitej 74,9 m, szerokości maksymalnej 8,7 m i zanurzeniu 3,2 m. Wyporność standardowa wynosiła 644 tony metryczne, pełna 850 ton. Napęd stanowiły dwie turbiny parowe systemu Parsonsa o łącznej mocy 5000 KM, zasilane w parę przez dwa kotły parowe i napędzające dwie śruby. Prędkość maksymalna wynosiła 20 węzłów.
Okręt był uzbrojony w dwa pojedyncze działa kal. 138 mm, osłonięte maskami ochronnymi, ustawione przed i za nadbudówką na śródokręciu oraz jedno działo przeciwlotnicze kal. 75 mm na pokładzie dziobowym. Nominalna załoga wynosiła 103 osoby.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray (red.): Conway's All the World's Fighting Ships 1906-1921. London: 1986. ISBN 0-85177-245-5
- Michał Glock: Tahure: Francuska kanonierka typu Arras. „Modelarstwo Okrętowe”. 14 (1/2008). ISSN 1895-2216.