Przejdź do zawartości

Tamarix mannifera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tamarix mannifera
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

tamaryszkowate

Rodzaj

tamaryszek

Gatunek

Tamarix mannifera

Nazwa systematyczna
Tamarix mannifera (Ehrenb.) Bunge
Tent. Gen. Tamar. 63 1852[3]
Synonimy
  • Tamarix gallica var. mannifera Ehrenb[3]..

Tamarix mannifera (Ehrenb.) Bunge) – gatunek roślin z rodziny tamaryszkowatych (Tamarixaceae). Rośnie na pustyniach półwyspu Synaj, Palestyny, Jordanii i północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest to rozgałęziony kolczasty krzew o wysokości do 1 m[5]. Ma lekką koronę o cienkich, przewieszających się gałęziach. Liście drobne, igiełkowate. Zawierają komórki gromadzące sól, dzięki czemu roślina ta rosnąć może na terenach zasolonych. Kwiaty drobne, ale bardzo liczne, zebrane w kłosy. Owocem jest torebka[6].

Udział w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

N. H. Moldenke, A. L. Moldenke, botanicy zajmujący się roślinami biblijnymi w 1952 r. opublikowali dzieło „Plants of the Bible”, w którym podają, że ten gatunek tamaryszka był źródłem biblijnej manny. Ich zdaniem manna była wydzieliną, którą tamaryszek wytwarza w miejscach nakłutych przez pasożytujące na nim owady Coccus manniparus. Wydzielina jest podobna do miodu, a w zetknięciu z powietrzem szybko twardnieje i opada na ziemię jako białe grudki. Beduini do dzisiaj zbierają ją w celach spożywczych, traktując ją jako przysmak. Autorzy ci wyjaśniają także dlaczego manna znikła, gdy Żydzi przeszli przez Jordan – bo panują tu inne warunki klimatyczne i nie występują owady Coccus manniparus[4]. Inne zdanie mają J. Maillat i S. Maillat, którzy również są botanikami zajmującymi się roślinami biblijnymi. Uważają oni, że biblijną manną mogły być owoce ochradenusa jagodowego (Ochradenus baccata)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2015-01-03].
  4. a b c Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
  5. Encyklopedia Britannica. [dostęp 2015-01-28].
  6. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.