Tasmanentulus intermedius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tasmanentulus intermedius
Tuxen, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Acerentomata

Rodzina

Acerentomidae

Podrodzina

Berberentulinae

Rodzaj

Tasmanentulus

Gatunek

Tasmanentulus intermedius

Tasmanentulus intermedius – gatunek pierwogonka z rzędu Acerentomata i rodziny Acerentomidae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie Fauna of New Zealnd. Nazwa gatunkowa nawiązuje do pozycji systematycznej tego gatunku pomiędzy gatunkami Tasamanentulus tasmanicus i T. similis[1][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Długość wyciągniętego ciała 1100 μm (1,1 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 105 μm. Głaszczki szczękowe z pęczkiem i dwoma długimi, spiczastymi sensillae na przedostatnim segmencie. Głaszczki wargowe zredukowane z 4 szczecinkami i kiełbaskokształtną sensilla. Przewód gruczołów szczękowych różnej długości i o różnym kształcie kielicha (calyx). Pseudooczka szersze niż długie. Na przednich stopach komplet sensillae, z których prawie wszystkie bardzo długie. Pierwsza para odnóży odwłokowych z pęcherzykiem końcowym i 4 szczecinkami, a druga i trzecia z 2 szczecinkami: długą przedwierzchołkową i dość długą boczno-wierzchołkową. Rowkowana przepaska zredukowana, lecz tergum z wyraźnym haczykowatym wzorem. Grzebień VIII segmentu odwłoka z 7-9 dość dużymi ząbkami. Łuska genitalna (squama genitalis) samic z krótkim ramieniem podstawowym, szerokimi i spiczasto zakończonymi acrostyli, wyposażonymi w ząbek taki jak u Amphientulus. Pomiędzy acrostyli obecna podwójna pailla[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV, V VI VII VIII IX X XI telson
terga:
sterna:

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 40-41.
  2. a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.