Teatri Kodu
58°22′55″N 26°43′03″E/58,381944 26,717500 nr rej. 6941 Kultuurimälestiste register
| |
 Budynek teatru w 2011 roku. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
budynek drewniany |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
1755 |
| Ukończenie budowy |
1758 |
| Ważniejsze przebudowy |
lata 60., 2008–2010 |
| Pierwszy właściciel |
Tobias Plasching |
| Kolejni właściciele |
różni |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie prowincji Tartu  | |
Położenie na mapie Estonii  | |
| 58°22′55″N 26°43′03″E/58,381944 26,717500
| |
| Strona internetowa | |
Teatri Kodu – drewniany budynek przy ulicy Lutsu 2 w Tartu wpisany do estońskiego rejestru zabytków pod numerem 6941. Od 2010 roku w obiekcie mieści się teatr Muzeum Zabawek w Tartu.
Historia budynku[edytuj | edytuj kod]
Na terenie posesji przy ulicy Lutsu 2 już na początku XIV wieku istniały drewniane zabudowania. W stuleciu tym budynek został zburzony, a na jego miejscu wzniesiono dwa domy kamienne. Ponieważ jeden z nich był zamieszkany w XVII wieku przez przewodniczącego sądu Larsa von Fleminga nieruchomość była nazywana „Domem prezydenta”. Budynki zniszczone zostały podczas Wielkiej Wojny Północnej – zachowały się jedynie piec i schody, odkryte podczas renowacji w latach 2008–2009[1][2].
Budowa nowego domu została zainicjowana po uregulowaniu kwestii własnościowych gruntu – rozpoczęła się w roku 1755 i trwała do 1758. Budynek reprezentował barokowy styl architektoniczny (do dziś zachowały się barokowy portal i drzwi). Pierwszym jego właścicielem był pastor Tobias Plasching. Budynek kilkakrotnie zmieniał właściciela. Między latami 1914 a 1938 został otynkowany. W okresie komunizmu wykorzystywany był on między innymi przez szkołę sportową i przeszedł remont w latach sześćdziesiątych. Po upadku komunizmu Lutsu 2 było ośrodkiem subkultury Genialistide Klubi[1][2].
Budynek został wyremontowany w latach 2008–2010, po czym przekazano go Muzeum Zabawek w Tartu. W ramach muzeum pełni funkcję teatru[2].
Budynek jest jedną z 10 najstarszych zachowanych budowli w Tartu[1].
Sztuki[edytuj | edytuj kod]
W teatrze były wystawiane następujące sztuki własne:
- Pettson, Findus ja krähmud, reżyseria Veikko Täär, obsada: Marko Mäesaar i Ott Sepp (2019)[3]
- Väike prints, reżyseria Marika Palm (2016)[4]
- Raha-haa-haa!, reżyseria Kristo Toots, obsada: Inga Lunge, Maria Taimre-Varres, Marko Mäesaar, Tormi Kevvai, Kristo Toots (2015)[5]
- Öö mänguasjamuuseumis, reżyseria Leino Rei, obsada: Janek Joost i Kristo Toots (2010)[6]
- Sipsik, reżyseria Leino Rei (2010)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj, [w:] Kultuurimälestiste register [online] (est.).
- ↑ a b c Muuseumi ajaloost, [w:] Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu [online] (est.).
- ↑ Lastelavastus "Pettson, Findus ja krähmud" — Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu [online], mm.ee [dostęp 2024-04-26] (est.).
- ↑ Mänguasjamuuseum toob lavale „Väikese printsi“ [online], tartu.ee [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Raha-haa-haa! — Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu [online], mm.ee [dostęp 2024-04-26] (est.).
- ↑ https://teater.ee/teater_eestis/lavastused/%C3%96%C3%B6_m%C3%A4nguasjamuuseumis.play_id-3167
- ↑ Mida teha? Kelleks saada? Tartu lasteteater soovitab … — Sirp [online], sirp.ee [dostęp 2024-04-26] (est.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 6941 Elamu Tartus Lutsu 2, 18. saj, [w:] Kultuurimälestiste register [online] (est.).
- Muuseumi ajaloost, [w:] Tartu Mänguasjamuuseum ja Teatri Kodu [online] (est.).