Teofil Kwiatkowski
Teofil Antoni Jaxa Kwiatkowski (ur. 21 lutego 1809 w Pułtusku, zm. 14 sierpnia 1891 w Avallon) – malarz polski okresu romantyzmu.
Twórczość
W latach 1825-30 uczył się u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka w Warszawie. Uczestnik powstania listopadowego, po jego upadku na emigracji we Francji. Z tym krajem związał się do końca swojego życia. Początkowo mieszkał w Awinionie, następnie przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował studia malarskie u Leona Cognieta. Ary Scheffer, Ingres, Couture i Delacroix wywarli znaczny wpływ na jego twórczość. Był w przyjaźni z Mickiewiczem i Chopinem, którego uwielbiał i rysował ilustracje fantastyczne do jego utworów muzycznych. Malował liczne portrety pastelowe i akwarelowe, a także miniatury. Wśród jego dzieł dominują pejzaże (malowane w czasie licznych podróży po Francji, m.in. Normandia, Prowansja i Burgundia), portrety oraz sceny alegoryczne i rodzajowe. Obrazy tego malarza wykazują wielką wrażliwość kolorystyczną.
Główne dzieła
- Rozbitkowie (1846)
- Polonez Chopina – Bal w Hotel Lambert w Paryżu (1849-1860 (wiele wersji); akwarela i gwasz na papierze, Muzeum Narodowe, Poznań)
- Ostatnie chwile Chopina (1850)
- Chopin przy fortepianie (ok. 1847)
- Zabawa chłopów polskich (1861)
- Pejzaż Doliny Cousin koło Avallon (po 1871; Muzeum Narodowe, Warszawa)
- portrety: Portret Lenartowicza (Kraków, Muzeum Narodowe), Portret A. Czartoryskiego kopia obrazu Delaroche'a (Poznań), „Portret Chopina” (Kraków, Muzeum Czartoryskich) oraz w dawnych zbiorach rapperswylskich 4 portrety Chopina i 60 portretów emigrantów polskich we Francji.
Bibliografia
- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)
- Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
- Aleksandra Melbechowska-Luty. Teofil Kwiatkowski (1809—1891). Wrocław-Warszawa-Kraków: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1966.
- Maria Grońska. Teofil Kwiatkowski (1809—1891). W stulecie śmierci. Wystawa monograficzna ze zbiorów polskich. Warszawa, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1991