Teoria charakterystycznego świadczenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teoria charakterystycznego świadczenia – teoria ostatecznie sformułowana przez Adolfa Schnitzera. Teoria ta zakłada, że "stosunek zobowiązaniowy powinien podlegać prawu państwa, z którym - za pośrednictwem domicylu lub siedziby - powiązana jest strona zobowiązana do spełnienia świadczenia dla danego stosunku charakterystycznego (z reguły niepieniężnego)"[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Pazdan, Prawo prywatne międzynarodowe, wyd. 10, Warszawa 2007, s. 133.