Teoria czynności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teoria czynności (ros. теория деятельности) lub podejście czynnościowe (ros. деятельностный подход) – szkoła psychologii radzieckiej. Podstawy tej teorii powstały w latach dwudziestych i trzydziestych w ramach radzieckiej psychologii kulturowo-historycznej(inne języki), której przedstawiciele (Aleksandr Łurija, Siergiej Rubinsztejn i Aleksiej Leontjew) opierali się na pracach Lwa Wygotskiego, Nikołaja Łange oraz doktrynie Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, w szczególności na ich „koncepcji pracy”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksiej Bondariew. KULTUROGENEZA JAKO TWÓRCZY RDZEŃ KULTURY. WKŁAD EDUARDA MARKARIANA W KSZTAŁTOWANIE SIĘ KONCEPCJI KULTUROGENEZY. „Kultura i Społeczeństwo”. 2-3, s. 147-170, 2011. Tł. Katarzyna Baradai. ISSN 0023-5172. [dostęp 2021-05-16].