Przejdź do zawartości

Twardość metali

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twardość metali – cecha metali świadcząca o odporności na deformację[1] lub zadrapania pod wpływem działanie sił punktowych (skupionych). Efektami oddziaływania sił skupionych mogą być odkształcenia powierzchni, zgniecenie jej lub zarysowanie[1].

Najczęściej stosowanymi metodami pomiaru twardości metali są:

  • metoda Rockwella[1]
    • skale twardości Rockwella: HRA, HRB, HRC, HRD, HRE, HRF, HRN (Super-Rockwella), HRT (Super-Rockwella)
  • metoda Poldi (dynamiczna) – dynamiczna odmiana metody Brinella; skala HBp

Rzadziej stosowane metody badania twardości metali:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Shane, Metal Hardness: The Definite Guide (with Hardness Chart) | MachineMfg [online], www.machinemfg.com, 22 stycznia 2023 [dostęp 2023-02-15] (ang.).
  2. a b c Min Li i inni, Hardness Testing on Surface Layer of Material and Results Analyzing Contrastively, „Chinese Journal of Aeronautics”, 15 (2), 2002, s. 82–89, DOI10.1016/S1000-9361(11)60135-0, ISSN 1000-9361 [dostęp 2023-02-15] (ang.).
  3. Leeb hardness test - ZfP - TUM Wiki [online], wiki.tum.de [dostęp 2023-02-15].
  4. a b PORTABLE HARDNESS TESTING – PRINCIPLES AND APPLICATIONS [online], www.ndt.net [dostęp 2023-02-15].
  5. 5 Ways to Measure the Hardness of Materials [online], Corrosionpedia [dostęp 2023-02-15] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]