Twierdzenie to jest prostym wnioskiem z ogólnych równań Kirchhoffa, obowiązującym dla przypadku szczególnego w postaci płasko zginanego pręta o osi prostoliniowej. Wniosek ten ma postać równań
(1)
w których oznaczono przez
– moment zginający,
– siłę poprzeczną,
– obciążenie ciągłe,
– współrzędną punktu na osi pręta.
Wielkości mają w przekroju wartości dodatnie, gdy zwroty ich wektorów są zgodne z kierunkami odpowiednich wersorów osi prawoskrętnego układu współrzędnych związanego z tym przekrojem. Pręt jest zginany w płaszczyźnie
Wartości sił otrzymuje się w wyniku redukcji obciążenia działającego na lewo od przekroju do środka ciężkości tego przekroju.
W literaturze często spotyka się inną postać[1][2] równań (1)
(2)
Ta zmiana wynika z innego kryterium znakowania wielkości i