Tx3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tx3
Ilustracja
Tx26-427, poprzednio Tx3-427
Producent

różni

Układ osi

Dn2t

Napęd
Trakcja

parowa

Tx3 – oznaczenie serii parowozów wąskotorowych PKP, stosowane po II wojnie światowej, oznaczające tendrzaki o układzie osi D (cztery osie wiązane, brak osi tocznych) i mocy 81–100 KM (po 1961 roku).

Opis oznaczenia:

  • T – tendrzak[1]
  • x – cztery osie wiązane (do 1960 roku: cztery osie, przy tym brak dalszych liter oznaczał, że wszystkie są wiązane)
  • 3 – zakres mocy lokomotywy – po 1961 roku oznaczała moc między 81 a 100 KM[2] (przed tą datą oznaczała wyższy zakres mocy).

Oznaczenie serii Tx3 nosiły m.in. lokomotywy:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogdan Pokropiński, Muzealne parowozy wąskotorowe w Polsce (dla toru szerokości 750 mm), Żnin: Muzeum Ziemi Pałuckiej, 2007, s. 5, ISBN 83-88795-08-2, OCLC 751189260.
  2. Przepisy o znakowaniu taboru wąskotorowego Nr WM-11
  3. Pokropiński 2016 ↓, s. 20.
  4. Pokropiński 2016 ↓, s. 28.
  5. Pokropiński 2016 ↓, s. 34.
  6. Pokropiński 2016 ↓, s. 166.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bogdan Pokropiński: Parowozy wąskotorowe produkcji polskiej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2016. ISBN 978-83-206-1963-8.