Tętnica bębenkowa górna
Tętnica bębenkowa górna (łac. arteria tympanica superior) – w anatomii człowieka gałąź tętnicy oponowej środkowej. Jest jedną z tętnic zaopatrujących jamę bębenkową.
Tętnica bębenkowa górna odchodzi od naczynia macierzystego w pobliżu gałęzi skalistej (łac. ramus petrosus), nad otworem kolcowym[1]. Następnie wchodzi przez otwór górny kanalika bębenkowego do kanalika bębenkowego i, biegnąc z nerwem skalistym mniejszym, dostaje się na sklepienie jamy bębenkowej[1][2]. Tutaj przekształca się w sieć gałązek zespalających się z innymi tętniczkami zaopatrującymi jamę bębenkową, tzn. tętnicą bębenkową przednią, tętnicą bębenkową tylną, tętnicą bębenkową dolną oraz gałęzią szyjno-bębenkową tętnicy szyjnej wewnętrznej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 208, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 434, ISBN 978-83-200-3258-1.
