USS G-2 (SS-27)
.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia |
New York Navy Yard |
| Początek budowy |
20 października 1909 |
| Wodowanie |
10 stycznia 1912 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
1 grudnia 1913 |
| Wycofanie ze służby |
2 kwietnia 1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
49 metrów |
| Szerokość |
3,99 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 4 silniki benzynowe White and Middleton 2 silniki elektryczne Diehl | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 450 mm |
| Załoga |
24 |
USS G-2 (SS-27) – amerykański okręt podwodny typu G z okresu I wojny światowej. Była to druga jednostka zaprojektowana przez Simona Lake’a, która została przyjęta do służby w amerykańskiej marynarce wojennej. Okręt wszedł do służby w 1913 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
USS G-2 był drugim okrętem podwodnym zaprojektowanym dla United States Navy przez konstruktora Simona Lake’a i bazował na projekcie USS G-1. Budowa okrętu rozpoczęła się 20 października 1909 roku w stoczni Lake Torpedo Boat w Bridgeport w stanie Connecticut[1]. Początkowo okręt budowany był jako USS „Tuna”, jednak 17 listopada 1911 roku nazwę zmieniono na G-2. Okręt zwodowano 10 stycznia 1912 roku. W listopadzie 1913 roku okręt przeholowano do stoczni New York Navy Yard, gdzie miała zostać dokończona budowa. Okręt wszedł do służby 1 grudnia 1913 roku[1].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Po wejściu do służby G-2 został odholowany do bazy w Newark przez bazę okrętów podwodnych USS „Ozark”. Podczas testów i ćwiczeń wykryto na nim szereg wad i usterek wymagających remontu w stoczni. Okręt odholowano do Nowego Jorku w celu naprawy w marcu 1914 roku, a następnie czasowo wycofano ze służby 15 czerwca 1914 roku. 6 lutego 1915 roku okręt ponownie wszedł do służby i został przydzielony do 3 Flotylli Okrętów Podwodnych. 18 maja okręt uczestniczył w rewii morskiej, której honorowym gościem był prezydent Woodrow Wilson. W czerwcu przebywając na East River był jednym z trzech okrętów podwodnych biorących udział w kolizji, dwa pozostałe to USS G-4 (SS-26) i USS K-22. Do czerwca 1917 roku okręt większość czasu spędzał na remontach i modernizacjach[2]. Po tym czasie był wykorzystywany do zadań szkolnych i badawczych. Brał m.in. udział w testowaniu nowych urządzeń akustycznych do wykrywania okrętów podwodnych[1].
Okręt wycofano ze służby 2 kwietnia 1919 roku. Okręt został celem do testowania skutków wybuchów bomb głębinowych. 30 lipca 1919 roku podczas badania skutków wybuchów przez sześcioosobowy zespół ekspertów, okręt nagle zaczął tonąć, w wyniku czego zginęły 3 osoby[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dictionary of American naval fighting ships. Americal naval fighting ships. [dostęp 2021-02-03]. (ang.).
- G-2. history.navy.mil. [dostęp 2021-02-03]. (ang.).
- Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press, 1995, s. 286. ISBN 978-1-55750-263-6.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO, marzec 2007, s. 159, seria: Weapons and Warfare. ISBN 1-8510-9563-2.
- Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981, s. 19. ISBN 0-933852-14-2.