USS Ohio (1820)
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Brooklyn Navy Yard |
|---|---|
| Położenie stępki |
1817 |
| Wodowanie |
30 maja 1820 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
1838 |
| Los okrętu |
spłonął 1884 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2724 t |
| Długość |
60 m |
| Szerokość |
16 m |
| Zanurzenie |
6,8 m |
| Napęd | |
| żaglowy | |
| Uzbrojenie | |
| 64 działa 32-funtowe | |
| Załoga |
840 |
USS Ohio – amerykański żaglowy okręt liniowy, który wszedł do służby w 1838 roku. Na trzech pokładach przenosił do 64 dział.
Historia[edytuj | edytuj kod]
USS „Ohio” należał do serii dziewięciu żaglowych okrętów liniowych które miały być wyposażone przynajmniej w 74 działa, których budowę autoryzował Kongres 29 kwietnia 1816 roku. Budowa okrętu rozpoczęła się w 1818 roku w stoczni Brooklyn Navy Yard w Brooklynie, według projektu opracowanego przez Henry’ego Eckforda. Okręt został zwodowany 30 maja 1820 roku, a następnie, nieukończony, z powodu braku środków przeniesiony do rezerwy. Nieużywany ulegał degradacji, jednak ostatecznie udało się go wykończyć w 1838 roku[1].
18 października 1838 roku USS „Ohio” wszedł w skład Eskadry Śródziemnomorskiej dowodzonej przez Isaaca Hulla. Przez dwa lata był tam okrętem flagowym. W tym czasie ochraniał u wybrzeży Afryki szlaki handlowe, a także utrudniał prowadzony w tym rejonie handel niewolnikami. W 1840 roku okręt powrócił do Bostonu, gdzie został przeniesiony do rezerwy. W latach 1841–1846 był wykorzystywany w roli okrętu koszarowego. Funkcję tę okręt pełnił także w latach 1851–1875. W 1883 roku został sprzedany prywatnemu przedsiębiorstwu, a następnie po roku spłonął i zatonął w płytkiej wodzie w rejonie Nowego Jorku, gdzie jego szczątki są dostępne dla nurków na głębokości 6 metrów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gerlach i lipiec-wrzesień 1997 ↓, s. 67.
- ↑ Gerlach i lipiec-wrzesień 1997 ↓, s. 72.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Gerlach. Liniowce żaglowe US Navy. „MSiO”. Lipiec-wrzesień 1997. nr 3. s. 64-72.