Układ stomatognatyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ stomatognatyczny – zespół morfologiczno-czynnościowy tkanek i narządów w obrębie jamy ustnej i twarzoczaszki stanowiący funkcjonalną całość i biorący udział w pobieraniu pokarmu (żuciu, wstępnemu trawieniu i połykaniu), artykulacji dźwięków, oddychaniu i wyrażaniu emocji.

W układzie stomatognatycznym wyróżniamy następujące zespoły:

  • zespół zębowo-zębodołowy: zęby wraz z przyzębiem - narząd zębowy,
  • zespół zębowo-zębowy: artykulacyjny i okluzyjny układ zębów górnego i dolnego łuku zębowego,
  • zespół stawowy: oba sprzężone czynnościowo stawy skroniowo-żuchwowe)
    (lub według niektórych autorów) zespół mięśniowo-stawowy: obejmujący również mięśnie żucia,
  • pozostałe tkanki i narządy jamy ustnej i twarzy: kości twarzoczaszki, mięśnie (żwaczowe, nadgnykowe, mimiczne, języka i podniebienia), naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, błona śluzowa oraz ślinianki znajdujące się pod kontrolą ośrodkowego układu nerwowego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław W. Majewski: Gnatofizjologia stomatologiczna. Normy okluzji i funkcje układu stomatognatycznego. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 45-46. ISBN 978-83-200-3639-8.