Ulica Bojkowska we Lwowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Bojkowska
Rejon frankowski
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Lwów

Długość

980 m

Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Bojkowska”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Bojkowska”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Bojkowska”
Ziemia49°49′23,0″N 24°00′46,0″E/49,823056 24,012778


Ulica Bojkowska (j.ukr. Вулиця Бойківська) – ulica we Lwowie, w dzielnicy Wulka, w rejonie frankowskim. Biegnie na południe od ulicy Andrieja Sacharowa, jest równoległa do północnej części parku Orzechowy Gaj, kończy się ślepo stając się jedną z parkowych ścieżek.

Została wytyczona ok. 1930, nie później niż w roku następnym otrzymała nazwę Wulka Panieńska na cześć zgromadzenia sióstr dominikanek, do którego od XVIII wieku należały okoliczne grunty. W 1933 nazwę zmieniono na Krusznik i obowiązywała ona do 1943, kiedy to hitlerowscy okupanci nazwali ją imieniem Ludwiga van Beethovena. Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną przywrócono poprzednią nazwę, a w 1946 nadano obecną na cześć Bojków, grupy etnicznej górali pochodzenia rusińskiego i wołoskiego.

Zabudowę po parzystej stronie tworzą domy jednorodzinne wybudowane w otoczeniu sadów, większą część strony nieparzystej zajmowała północna część parku Orzechowy Gaj. Od 2008 jest ona wycinana pod budowę zespołu budynków apartamentowych "Złoty Orzech"[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Мельник Б. В. "Покажчик сучасних назв вулиць і площ Львова, Довідник перейменувань вулиць і площ Львова" Світ, Львів 2001 c. 9 ISBN 966-603-115-9 /j.ukr./;
  • Лемко І., Михалик В., Бегляров Г. "1243 вулиці Львова (1939-2009)" Апріорі, Львів 2009 c. 394 ISBN 978-966-2154-24-5 /j.ukr./;
  • Plan miasta Lwowa, Wyd. Kartografia Kijów 2010 ISBN 978-966-475-748-2;