Uniatyccy herbu Sas
Uniatyccy herbu Sas – polska rodzina szlachecka pochodzenia wołosko-ruskiego.
Ich protoplastą, podobnie jak Uruskich, był Kostko z Uruża pieczętujący się herbem Sas, występujący w aktach w 1437 r.[1] Nazwisko wzięli w XV w. od Uniatycz koło Drohobycza. W 1531 r. Uniatycze należały do: Andrzeja, Dymitra i Steczka Uniatyckich[2].
Przedstawiciele rodu[edytuj | edytuj kod]
- Jan Uniatycki (ok. 1780 – po 1829) – doktor obojga praw, podprokurator Trybunału Cywilnego w Siedlcach, podprefekt powiatu łosickiego
- Józef Uniatycki (ok. 1740 – po 1795) – podkomorzy nadworny i szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, pułkownik JKM
- Michał Uniatycki (1911–1991) – podporucznik kawalerii WP, uczestnik Kampanii Wrześniowej, więzień Woldenbergu, dyrektor Cukrowni Zbiersk
- Stefan Uniatycki (ok. 1685–1752) – chorąży i stolnik pilzneński, podstoli bracławski, podstarosci i sędzia grodzki nowokorczyński, stolnik trembowelski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Wyrostek, Ród Dragów-Sasów na Węgrzech i Rusi Halickiej, Kraków 1932, s. 58–59
- Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J. N. Bobrowicza, t. IX, Lipsk, s. 200.
- Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. Spisy, red. Kazimierz Przyboś, 1987, 710.
- Oda Na dzień Imienin z powinszowaniem J. W. Panu Józefowi z Uniatycz na Szyrzynach Uniatyckiemu Podkomorzemu Nadwornemu J. K. M. polskiego y w Wojsku Koronnym pułkownikowi, Lwów, 19 Marca 1777.
- Arkadiusz Bereza, Witold Okniński, Sądownictwo siedleckie. Tradycje i współczesność, Warszawa 2010, s. 29.
- Krzysztof Ślusarek, Ziemiaństwo a rozwój gospodarczy Galicji w 2 połowie XVIII i na początku XIX wieku, [w:] Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej, t. VIII, 2010.
- Andrzej Chojnacki, Cywilna i wojskowa elita władzy departamentu siedleckiego po upadku Napoleona I. Pobyt Aleksandra I – cara Rosji w Węgrowie i Sokołowie, 2011, s. 10.