Piaskownik długodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Upucerthia dumetaria)
Piaskownik długodzioby
Upucerthia dumetaria[1]
I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

garncarzowate

Podrodzina

garncarze

Rodzaj

Upucerthia

Gatunek

piaskownik długodzioby

Podgatunki
  • U. d. peruana J. T. Zimmer, 1954
  • U. d. hypoleuca Reichenbach, 1853
  • U. d. dumetaria I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     występuje przez cały rok

     tylko poza sezonem lęgowym

Piaskownik długodzioby[3] (Upucerthia dumetaria) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Występuje w Ameryce Południowej, od Peru po Ziemię Ognistą. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki U. dumetaria[4]:

  • U. d. peruana J. T. Zimmer, 1954 – południowe Peru
  • U. d. hypoleuca Reichenbach, 1853 – południowo-zachodnia Boliwia, północne i środkowe Chile oraz zachodnia Argentyna
  • U. d. dumetaria I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832 – południowe Chile oraz środkowa i południowa Argentyna

Dawniej za podgatunek U. dumetaria był także uznawany piaskownik patagoński (U. saturatior)[5], obecnie klasyfikowany jako odrębny gatunek[3][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Piaskownik długodzioby na rycinie z 1839 roku
Wygląd zewnętrzny
Piaskownik długodzioby cechuje się mocną budową, długim ogonem i smukłym, zagiętym do dołu dziobem. Wierzch ciała skromnie, szarobrązowo ubarwiony, spód białawy. Podgardle i pierś łuskowane. Zakończenie ogona jasnopłowe. Młode osobniki silnie łuskowane.
Wymiary
  • długość ciała: 22 cm
  • rozpiętość skrzydeł: 30 cm
  • masa ciała: 42,5 g

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Biotop
Porośnięte krzewami równiny i stoki, od nizin do 3900 m n.p.m.
Pożywienie
Owady oraz inne małe bezkręgowce.
Głos
Piosenka narastająca, wesoła. Wabi nagłym, charczącym kiit.
Lęgi
Wyprowadza jeden lęg w roku. Gniazdo jest miseczką z suchej trawy na końcu długiego tunelu. Najprawdopodobniej składa 3–5 jaj. Okres inkubacji i uzyskiwania zdolności do lotu nie są znane.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje piaskownika długodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2010 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na degradację siedlisk[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Upucerthia dumetaria, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Upucerthia dumetaria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Furnariinae Gray,GR, 1840 - garncarze (wersja: 2020-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-29].
  4. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  5. Scale-throated Earthcreeper (Upucerthia dumetaria). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 182, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]