Przejdź do zawartości

Ustrój polityczny Jordanii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jordania
Godło Jordanii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Jordanii

Wikiprojekt Polityka

Siedziba parlamentu jordanii

Jordania jest monarchią konstytucyjną. Obecna konstytucja Jordanii została uchwalona 1 stycznia 1952 roku i była wielokrotnie zmieniana.

Aktualnie urzędującym władcą jest Abd Allah II. Zastąpił on swojego ojca Husajna I, który zmarł w lutym 1999

Władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu (Zgromadzenia Narodowego). Wyższą izbą jest 75-osobowy Senat, którego wszyscy członkowie są mianowani bezpośrednio przez króla. Niższą izbą jest Izba Reprezentantów w której 150 posłów wybieranych jest w sposób demokratyczny. 27 przedstawicieli w systemie proporcjonalnym z ogólnokrajowych list; pozostałych 108 z jednomandatowych okręgów wyborczych. Oprócz tego 15 miejsc zarezerwowanych jest wyłącznie dla kobiet[1].

Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem, mianowanym przez króla.

W Jordanii równolegle do sądów cywilnych istnieją sądy szariatu. Najwyższą organem jest Sąd Najwyższy oraz niższe od niego Sądy Apelacyjne. Sądy cywilne mają jurysdykcję w sprawach karnych i cywilnych a sądy szariatu dotyczą wyłącznie statusu osobowego muzułmanów (m.in. ślubów, rozwodów i dziedziczenia). Niewierzący oraz wyznający inną religie niż islam podlegają w tym zakresie osobnym trybunałom. W sprawach dotyczących stron o różnych religiach jurysdykcje sprawują sądy świeckie[2]. W sądach szariatu zeznania dwóch kobiet są równe zeznaniom jednego mężczyzny[3].

Jordania posiada system wielopartyjny. Poprawka do konstytucji z lipca 2012 umieściła partie polityczne pod jurysdykcją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz zabroniła tworzenia ugrupowań o podłożu religijnym[4]. Jordański system prawny wywodzi się z prawa szariatu i Kodeksu Napoleona[5].

Ostatnie wybory parlamentarne odbyły się 23 stycznia 2013 roku. Zostały zbojkotowane przez opozycję (między innymi Bractwo Muzułmańskie) która zarzuciła władzy stworzenie ordynacji wyborczej korzystnej dla monarchy[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. BBC: Informacje o ordynacji wyborczej. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
  2. Sądownictwo. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
  3. UNICEF: Zeznania kobiet. [dostęp 2014-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
  4. Poprawka do konstytucji z lipca 2012. [dostęp 2014-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)].
  5. Rana Husseini: Women’s Rights in the Middle East and North Africa: Progress Amid Resistance. Freedom House. 2013, s. 3.
  6. Bojkot wyborów przez Bractwo Muzułmańskie. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).