Władysław Lubomirski

Książę Władysław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1 stycznia 1866 w Warszawie, zm. 29 października 1934 w Inzersdorffie koło Wiednia) – ziemianin, mecenas sztuki, kompozytor.

Zarys biografii

Syn Eugeniusza i Róży Zamoyskiej, brat Stanisława Sebastiana. Uczył się w gimnazjum jezuitów w Chyrowie. W młodości podróżował, między innymi do Egiptu. W latach 1895–1896 zajmował się odnawianiem stadniny w Kruszynie. W wieku dojrzałym oddał się muzyce. Studiował teorię muzyki w konserwatorium w Wiedniu. Próbował komponować. Napisał między innymi: Symfonię fantastyczną, Preludium orkiestrowe, Marsz na wielką orkiestrę czy Symfonię F-mol. Jego kompozycje nie zostały docenione przez krytykę.

Około 1928 roku zachorował. Doznał sklerozy (udaru) mózgu. Przestał poznawać nawet najbliższych członków rodziny. Zmarł w zakładzie dla chorych psychicznie w Inzersdorf pod Wiedniem 29 października 1934 roku. Właściciel dóbr majątkowych: Dubrowna, Rajcza. W wolnych chwilach oddawał się hodowli rasowych koni.

Rodzina

14 stycznia 1890 roku poślubił Elżbietę de Vaux w Wiedniu. Para miała czworo dzieci:

• Leonię (1890–1978),
• Różę (1892–1969),
• Eugeniusza (1895–1982),
• Stefana (1899–1948).

Literatura

• Andrzej Biernacki, Tadeusz Przybylski, Lubomirski Władysław (1866–1934) [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1973, T. XVIII. z. 1, s. 65–66.