Włodzimierz Abłamowicz

Włodzimierz Abłamowicz
Tatar
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1891 ; Kraków
Data śmierci	4 października 1974
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Abłamowicz, Abłamowicz-Habdank^[1] ps. Tatar (ur. 2 listopada 1891 w Krakowie, zm. 4 października 1974) – dowódca w powstaniach śląskich, doktor prawa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 2 listopada 1891 w Krakowie^[1] w rodzinie inteligenckiej jako syn powstańca styczniowego Stanisława Abłamowicza i Marii z Matuszewiczów. Miał 6 rodzeństwa: Stanisławę^[2], Marię, Piotra, Tadeusza, Adama i Witolda^[3]^[4].

. Rodzina była pochodzenia tatarskiego. W latach 1910-14 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W sierpniu 1914 powołano go do armii austriacko-węgierskiej. W ramach powołania walczył w I wojnie światowej. Został zwolniony w 1917^[5]. W tym samym roku wrócił na studia i uzyskał stopień naukowy doktora^[4]. Następnie wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej przyjmując pseudonim "Tatar"^[5].

Od 1912 roku działał w Drużynach Strzeleckich, następnie w latach 1914-17 był w armii austriackiej, a następnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie był m.in. dowódcą pociągu pancernego nr 1. W grudniu 1918 roku na czele ochotników wyruszył pod Lwów, gdzie walczył z Ukraińcami^[5].

Na wieść o wybuchu III powstania śląskiego w stopniu por. piech. przybył na teren Górnego Śląska wraz z dwoma pociągami pancernymi. Jako dowódca I dyonu pociągów pancernych "Nowina-Doliwa" i "Korfanty" brał udział w ataku na Kędzierzyn-Koźle. Od połowy maja 1921 roku do końca działań bojowych dowodził dyonem pociągów pancernych ("Nowina-Doliwa", "Korfanty", "Ślązak" i "Powstaniec").

W okresie międzywojennym prowadził kancelarię adwokacją w Krakowie. We wrześniu 1939 roku został ciężko ranny, tracąc wzrok. W latach 1939-45 przebywał na Węgrzech. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Krakowa, pracował i działał na rzecz środowiska byłych powstańców śląskich. W latach 1948–1953 więziony przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Zmarł 4 października 1974^[1], został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[4].

Odznaczony m.in. trzykrotnie Orderem Virtuti Militari, Śląskim Krzyżem Powstańczym, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Odrodzenia Polski oraz Medalem Niepodległości.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c MirosławM. Fazan MirosławM., FranciszekF. Serafin FranciszekF., Śląski słownik biograficzny. Seria nowa, wyd. 1, Katowice: Wydawn. Uniwersytetu Śląskiego, 1999, ISBN 83-226-0833-0, OCLC 43050464 [dostęp 2022-11-11] .
↑ JózefJ. Reiss JózefJ., Aze schudła z ony chytrości do muzyki, „Dziennik Polski” (336), 7 grudnia 1946, s. 3 .
↑ Stanisław Abłamowicz, „Nowa Reforma” (127), 5 czerwca 1901, s. 2 .
↑ ^a ^b ^c SławomirS. Hordejuk SławomirS., Włodzimierz Abłamowicz, pseudonim Tatar, „Przegląd Tatarski” (2013/01), 2013, s. 19-20 .
↑ ^a ^b ^c Włodzimierz Abłamowicz. Fundacja 100. [dostęp 2022-10-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Powstań Śląskich - Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, str. 13.

[:0-1] MirosławM. Fazan MirosławM., FranciszekF. Serafin FranciszekF., Śląski słownik biograficzny. Seria nowa, wyd. 1, Katowice: Wydawn. Uniwersytetu Śląskiego, 1999, ISBN 83-226-0833-0, OCLC 43050464 [dostęp 2022-11-11] .

[2] JózefJ. Reiss JózefJ., Aze schudła z ony chytrości do muzyki, „Dziennik Polski” (336), 7 grudnia 1946, s. 3 .

[3] Stanisław Abłamowicz, „Nowa Reforma” (127), 5 czerwca 1901, s. 2 .

[:1-4] SławomirS. Hordejuk SławomirS., Włodzimierz Abłamowicz, pseudonim Tatar, „Przegląd Tatarski” (2013/01), 2013, s. 19-20 .

[:2-5] Włodzimierz Abłamowicz. Fundacja 100. [dostęp 2022-10-19].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]