Przejdź do zawartości

Wały półkoliste

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wały półkoliste (tori semicirculares) – struktury anatomiczne śródmózgowia[1] (ośrodkowy układ nerwowy).

Wały półkoliste w filogenezie pojawiły się u ryb chrzęstnoszkieletowych. U ryb tych w opisywanych wałach rozpoczynają się włókna nerwowe zmierzające do móżdżku. U gadów rozwijają się z nich zaczątki wzgórków dolnych[1].

Do istoty szarej wałów półkolistych odchodzą włókna nerwowe rozpoczynające swój bieg w ośrodkach słuchowych tyłomózgowia, układające się we wstęgi boczne. U kręgowców określanych jako niższe kończą się tu również włókna wywodzące się z jąder linii bocznych. W przypadków ssaków jednakże część wspomnianych włókien dociera do innego miejsca, do ciał kolankowatych przyśrodkowych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stanisław Hiller, Zofia Zegarska: Śródmózgowie. Uwagi filogenetyczne. W: Adam Bochenek, Michał Reicher, Wiesław Łasiński, Józef Markowski, Olgierd Narkiewicz: Anatomia człowieka. T. IV: Układ Nerwowy Ośrodkowy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 217. ISBN 83-200-3449-3.