Wenus z Galgenbergu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wenus z Galgenbergu

Wenus z Galgenbergu – figurka paleolitycznej Wenus, odkryta 23 września 1988 roku podczas ratunkowych prac wykopaliskowych prowadzonych pod kierownictwem Christine Neugebauer-Maresch na terenie paleolitycznego obozowiska Galgenberg koło Stratzing w powiecie Krems-Land w Dolnej Austrii[1][2]. Uznawana jest za najstarszy znany przykład sztuki figuralnej na świecie (jeśli nie uwzględni się kilku dyskusyjnych znalezisk z obszaru Bliskiego Wschodu)[2].

Figurka datowana jest na ok. 31 tysięcy lat[2][3]. Wykonana została z połyskującego zielonkawego amfibolitu, ma 7,2 cm wysokości i waży 10 g[1]. W momencie odkrycia była połamana na kilka części[2]. Przedstawia kobietę z uniesioną lewą ręką, prawdopodobnie tańczącą. Figurka potocznie nazywana jest „Fanny”, od imienia XIX-wiecznej austriackiej tancerki Fanny Elßler[2][3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Plastyka i ryty naskalne. archeofil.pl. [dostęp 2015-05-03]. (pol.).
  2. a b c d e Richard Rudgley: The Lost Civilizations of the Stone Age. New York: Touchstone, 2000, s. 192. ISBN 0-684-85580-1.
  3. a b Harald Haarmann: Foundations of Culture. Frankfurt am Main: Peter Mann, 2007, s. 63. ISBN 978-3-631-56685-5.