Wikipedia:Dobre Artykuły/zajawki/Zhu Qizhen

2020-07-28

Zhu Qizhen (ur. 29 listopada 1427, zm. 23 lutego 1464) – szósty cesarz Chin z dynastii Ming, panujący w latach 1435–1449 w erze Zhengtong i ponownie w latach 1457–1464 w erze Tiānshùn. Zhu Qizhen był najstarszym synem cesarza Xuande, który zmarł kiedy miał on zaledwie osiem lat. Z tego powodu rząd funkcjonował nominalnie pod kontrolą cesarza-dziecka, jednak faktyczną regencję sprawowała cesarzowa wdowa Zheng oraz eunuch Wang Zhen. Po śmierci cesarzowej wdowy, Zhu Qizhen rzeczywiście przejął władzę, a jego armia wygrała wojnę toczoną z Tajami atakującymi prowincję Junnan. To zwycięstwo zachęciło cesarza do osobistego poprowadzenia kampanii przeciwko Ojratom, jednak fatalnie dowodzona przez Wang Zhena armia cesarstwa została niemal zupełnie rozbita przez ich wodza, Esena, cesarz zaś dostał się do niewoli. W Pekinie cesarzem obwołano brata Zhu Qizhena, Jingtaia. Zhu Qizhen po powrocie do stolicy w 1450 roku trafił do aresztu domowego. Władzę przywrócił mu zamach stanu przeprowadzony 11 lutego 1457 roku. Drugie panowanie Zhu Qizhena było niepopularne, ponieważ ukarał on wielu urzędników tylko za ich współpracę z Jingtaiem, niezależnie od rzeczywistych zasług. Czytaj więcej…