Wilcze dzieci (II wojna światowa)
Wilcze dzieci (niem. Wolfskinder) – niemieckie dzieci bez rodzin w Prusach Wschodnich od 1945 roku. Było ich od 10 000 do 25 000[1]. Część została adoptowana przez miejscowe rodziny, głównie litewskie. W Wilnie działa związek Edelweiß-Wolfskinder. Niektóre żyły w radzieckich domach dziecka i zostały przekazane NRD.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bewegende Geschichten ostpreussischer Kriegswaisen: Litauens «Wolfskinder» – Fremdlinge im eigenen Selbst, „Neue Zürcher Zeitung”, 12 listopada 2008, ISSN 0376-6829 [dostęp 2017-04-24] (niem.).
Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]
- Jacobs, Ingeborg: Wilcze dziecko, Niezwykła historia Liesabeth Otto urodzonej w Prusach Wschodnich, Świat Książki, 21 stycznia 2012 ISBN 978-83-7799-240-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prezentacja. lubahn.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (niem.).
- Pomnik (niem.)
- Wolfskinder Geschichtsverein e.V.. wolfskinder-geschichtsverein.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-08)]. (niem.).
- Von Ostpreußen nach Kyritz. politische-bildung-brandenburg.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]., Ruth Leiserowitz (Ruth Kabelka). (niem.)