Wilhelm Fiszer
| generał brygady | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
Legiony Polskie we Włoszech |
| Główne wojny i bitwy | |
Wilhelm Fiszer herbu Taczała (ur. 31 maja 1764[1], zm. 1832) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, radca Ministerium Spraw Wewnętrznych w 1811 roku[2].
Syn generała majora armii koronnej Karola Ludwika Fiszera (zm. 1783), brat Stanisława i Karola Jana (wszyscy bracia służyli w armii Księstwa Warszawskiego)[3]. Ojciec Ludwika.
Od 1774 kadet. W 1790 sztabskapitan w 1 Regimentu Pieszego Koronnego, którym wcześniej dowodził jego ojciec. W 1792 dowódca rezerwowego regimentu w Kaliszu.
W 1794 po bitwie pod Jędrzejowcem awansowany przez T. Kościuszkę na majora. W 1797 służył w 1 Legionie Polskim we Włoszech. W tymże roku powrócił do kraju. W 1807 był radcą departamentu kaliskiego. W lutym 1812 uzyskał stopień generała i stanowisko generalnego ordonatora (kwatermistrza) armii. W 1816 zaliczony formalnie do armii Królestwa Polskiego. Przyjął dymisję, ale pensję pobierał jeszcze w 1832.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ data urodzenia
- ↑ Kalendarzyk Polityczny Chronologiczny i Historyczny na rok pański 1811 z Magistraturami Kraiowemi, Warszawa 1811, s. 149.
- ↑ Jan Pachoński: Oficerowie Legionów Polskich 1796-1807. T. 2: Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807. Kraków: Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003, s. 68. ISBN 83-7188-003-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998