Wilk z Gubbio
Wilk z Gubbio – wilk, który według „Kwiatków św. Franciszka” terroryzował miasto Gubbio do czasu oswojenia go przez św. Franciszka. Historia o wilku z Gubbio jest jednym z wielu opowiadań chrześcijańskich na temat świętych, którzy wywarli wpływ na zwierzęta.
Streszczenie
[edytuj | edytuj kod]W czasie, gdy św. Franciszek przebywał w Gubbio, w okolicy pojawił się wilk, który napadał na inwentarz i ludzi. Sterroryzowani mieszkańcy nie rozstawali się z bronią, lecz i tak nikt nie był w stanie pokonać zwierzęcia. Św. Franciszek zdecydował się im pomóc. Wyszedł z miasta i napotkał agresywnego wilka. Zrobił wówczas znak krzyża i nakazał zwierzęciu, aby nie krzywdziło ani jego, ani innych ludzi. Wilk uspokoił się i zaprzestał ataków, a mieszkańcy Gubbio karmili go aż do jego śmierci ze starości[1].
W formie dramatu historię wilka z Gubbio opracowała amerykańska poetka i dramatopisarka Josephine Preston Peabody[2][3]. Sztuka The Wolf of Gubbio ukazała się w 1913, a następnie została w 1927 włączona do wyboru jej utworów scenicznych.
W latach 1954–1960 Stefan Themerson napisał muzykę i libretto wydanej drukiem w 1972 roku dwuaktowej „opery semantycznej” pt. St. Francis & The Wolf of Gubbio or Brother Francis’ Lamb Chops (Święty Franciszek i Wilk z Gubbio albo Kotlety Świętego Franciszka[4][5])[6]. W 1993 ukazała się opowiastka dla młodszych dzieci Wilk z Gubbio i Święty Franciszek, której autorem jest Leszek Aleksander Moczulski.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O przeświętym cudzie, którego św. Franciszek dokonał nawróciwszy okrutnie dzikiego wilka z Gubbio, [w:] Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu w tłumaczeniu Leopolda Staffa, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Kama, 1996, s. 61-63, ISBN 83-86235-47-0.
- ↑ Josephine Preston Peabody, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-04-04] (ang.).
- ↑ Marks, Josephine Preston Peabody, w: Woman's Who's Who of America. en.wikisource.org. [dostęp 2017-04-05]. (ang.).
- ↑ Święty Franciszek i Wilk z Gubbio albo Kotlety Świętego Franciszka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2021-04-14].
- ↑ Sztuka miała też kilka innych wariantów nazwy.
- ↑ Andrzej Hejmej: Estetyka intermedialności Stefana Themersona („St. Francis & The Wolf of Gubbio or Brother Francis’ Lamb Chops”). „Pamiętnik Literacki” 2011, 3, s. 55–76. [dostęp 2019-07-28]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Josephine Preston Peabody: The Wolf of Gubbio; a Comedy in Three Acts. Archive.org, 1913. [dostęp 2017-04-05]. (ang.).