Przejdź do zawartości

Wojna syjamsko-laotańska (1826–1828)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojna syjamsko-laotańska 1826-1828
Czas

18261828

Miejsce

Królestwo Wientianu

Terytorium

Laos

Wynik

Zwycięstwo Syjamu

Strony konfliktu
Syjam Królestwo Viang Chan (Laos)
Dowódcy
król Rama III Chao Anu
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

Wojna syjamsko-laotańska (zwana częściej rebelią Chao Anu) - miała miejsce w latach 18261828. W jej wyniku laotańskie królestwo Wientianu (Viang Chan) stało się częścią Syjamu.

W roku 1778 laotańskie królestwo Lan Xang stało się wasalem Syjamu rządzonego przez króla Taksina. W początkach XIX w. miał miejsce podział królestwa na trzy części: Luang Phrabang, Wientian i Champasak. Miejscowi władcy w dalszym ciągu płacili trybut, także następcom Taksina - władcom dynastii Chakri. W roku 1826 król Wientianu Anuvong (Chao Anu 1767-1829) podjął próbę obalenia władzy syjamskiej. W tym celu nawiązał sojusz z cesarzem Wietnamu Minh Mạngiem (1792-1841). Zapewnił też posadę gubernatora swojemu synowi w Królestwie Champasak, dzięki czemu przejął kontrolę nad większością ziem Laosu.

Wkrótce Chao Anu dysponował siłami, którymi mógł przeciwstawić się władcy Syjamu. Na wieść o ataku floty brytyjskiej na Bangkok (wiadomość okazała się fałszywa) armia laotańska wtargnęła z rejonów Wientianu, Roi Et i Ubon Ratchathani na ziemie kontrolowane przez Syjam celem ochrony laotańskiego terytorium.

Armia syjamska podjęła kontratak odbijając wkrótce Nakhon Ratchasima (Khorat) i Ubon Ratchathani. Według rozpowszechnionej w Tajlandii legendy, w Khorat powstańcy zostali zaproszeni na uroczystość przez miejscowe kobiety na czele których stała małżonka miejscowego gubernatora Thao Suranari. Przedsiębiorcze mieszczanki spoiły Laotańczyków alkoholem i pobiły w walce. Strona laotańska podobnie jak niektórzy historycy tajscy zaprzeczają jednak prawdziwości tego epizodu. W roku 1827 Syjamczycy przeprowadzili kolejną ofensywę i pobili wojska laotańskie w bitwie pod Nong Bua Lamphu na północ od Mekongu. W kolejnych tygodniach Syjamczycy spustoszyli Królestwo Wientianu, wypierając powstańców do niedostępnych lasów.

W tej sytuacji Chao Anu zwrócił się z prośbą o pomoc do Wietnamu, który zgodził się wysłać z pomocą swoje oddziały. Jednak w trakcie marszu do Wientianu Wietnamczycy zdezerterowali. Król zmuszony był ponownie uciekać, tym razem na północ do Tran Ninh. Gdy Syjamczycy zagrozili wysłaniem swoich wojsk i w ten region, Chao Anu skapitulował. Odesłany do Bangkoku wraz z rodziną został poddany długim przesłuchaniom i torturom a następnie stracony. W wyniku powstania Wientian został zrównany z ziemią, królestwo utraciło swoją niezależność. Ponad 100 000 ludzi musiało opuścić tereny na zachód od Mekongu. Obecnie ziemie te należą do Tajlandii.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Grant Evans: A Short History of Laos : the land in between. Crows Nest (Australia): Allen Unwin 2002. ISBN 1-86448-997-9.
  • Volker Grabowsky: Lao and Khmer Perceptions of National Survival. The Legacy of the Early Nineteenth Century. In: Nationalism and Cultural Revival in Southeast Asia. Perspectives from the Centre and the Region. Harrassowitz Verlag, Wiesbaden 1997, S. 145–165. Abschnitt „The Lao-Thai War of 1827 and its consequences“, S. 147 ff.
  • Charles Phillips und Alan Axelrod: Encyclopedia of Wars. 3 Bde. New York: Facts on File 2004. ISBN 978-0-8160-2851-1.
  • David K. Wyatt: Thailand : a short history. New Haven: Yale University Press 1984.