Przejdź do zawartości

Wybacz i żegnaj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybacz i żegnaj
Здравствуй и прощай
Gatunek

film obyczajowy

Rok produkcji

1972

Data premiery

11 czerwca 1973

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski, ukraiński

Czas trwania

95 min

Reżyseria

Witalij Mielnikow

Scenariusz

Wiktor Mierieżko

Główne role

Ludmiła Zajcewa
Michaił Kononow
Oleg Jefriemow

Muzyka

Władlen Czistjakow

Zdjęcia

Jurij Weksler

Scenografia

Bella Maniewicz-Kapłan

Kostiumy

Natalia Landau

Montaż

Zinaida Szejnieman

Produkcja

ZF nr 1

Wytwórnia

Lenfilm

Dystrybucja

Lenfilm

Wybacz i żegnaj[a] (org. Здравствуй и прощай) – radziecki film obyczajowy z 1972 roku w reżyserii Witalija Mielnikowa.

O filmie

[edytuj | edytuj kod]

Film był czwartym, pełnometrażowym obrazem Mielnikowa i debiutem scenarzysty Wiktora Mierieżko oraz operatora Jurija Wekslera. Zdjęcia do filmu odbywały się w okolicach Rostowa nad Donem – rodzinnych stronach reżysera z udziałem miejscowych statystów. W ZSRR film miał ogromne powodzenie. Stał się początkiem kariery aktorskiej dla odtwórczyń dwóch głównych ról żeńskich: Ludmiły Zajcewej (Szura) i Natalii Gundariewej (Nadia). Chociaż dla krytyków był jako gatunek trudno definiowalny, zarówno w Polsce jak i w ZSRR był dla nich ciekawym studium życia wsi ukraińskiej końca lat 60. ZSRR[1][2].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

ZSRR lat 60. XX w. Główna bohaterka filmu – Szura Jarmoluk, to energiczna i zdolna kobieta z inicjatywą, przerastająca swoje wiejskie otoczenie. Jest matką samotnie wychowującą troje dzieci. Przed laty jej mąż porzucił ją i wyjechał "do miasta" w poszukiwaniu "sensu życia". Ludmiła cieszy się dużym powodzeniem u miejscowych adoratorów, zwłaszcza u świeżo upieczonego komendanta miejscowego posterunku milicji – Burowa. Jest w stanie na poważnie potraktować jego starania i nawet myśli o ślubie. Nieoczekiwanie pojawia się jednak mąż Szury – Mitka, który grając rolę skruszonego ojca i męża nawet nie myśli o rozwodzie. Pod wpływem środowiska, męża i emocji jakie wynikają z zaistniałej sytuacji, ostatecznie kobieta odrzuca propozycję Burowa, który oferuje być dobrym mężem i ojcem. Nie będąc w stanie ułożyć sobie życia na nowo i nie chcąc powrócić do poprzedniego, zmuszona jest wybrać trzeci wariant – nic nie zmieniać. Mitka powraca do miasta, a Burow pozostaje dla niej po prostu komendantem lokalnego posterunku.

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludmiła Zajcewa – Szura Jarmoluk
  • Michaił Kononow – Mitka
  • Oleg Jefriemow – milicjant Burow
  • Natalja Gundariewa – bufetowa Nadia
  • Wiktor Pawłow – kierowca Waśka
  • Aleksandr Diemjanienko – przewodniczący kołchozu
  • Borisław Brondukow – Rakow
  • Tanja Doronina – Zina
  • Sasza Wiediernikow – Żeńka
  • Żanna Blinowa – Arisza, córka Szury
  • Konstantin Gubienko – Kanadyjczyk
  • Wiktoria Tomina – Kanadyjka
  • German Łupiekin – adorator Szury
  • Anatolij Stołbow – człowiek obsługujący wagę
  • Gienrich Siuchin – iluzjonista
  • Raisa Migunowa – sprzedawczyni w sklepie kosmetycznym

i inni.

  1. Oryginalny tytuł filmu w dosłownym tłumaczeniu brzmi: Witaj i żegnaj

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sobolewski... ,
  2. Zdrastwuj i proszczaj. A O Moskwa Media. Tajny kino. Moskwa tielekanał. 2017. 5 - 38 minuta. [dostęp 2019-02-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Sobolewski. Wesoło i smutno. „Film”. 3(103), s. 7, 1975-01-19. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]