Wydział Historyczny Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Wołodymyra Hnatiuka w Tarnopolu
Narodowy Uniwersytet Pedagogiczny im. Wołodymyra Hnatiuka w Tarnopolu | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Adres | |
Położenie na mapie Tarnopola | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego | |
49°32′48,1″N 25°33′47,0″E/49,546694 25,563056 |
Wydział Historyczny – pododdział strukturalny Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Wołodymyra Hnatiuka w Tarnopolu, utworzony w 1993 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia wydziału zaczyna się w Krzemieńcu, gdzie w czerwcu 1940 r. utworzono instytut nauczycielski. Jednym z jego pododdziałów strukturalnych był Wydział Historyczny, który kształcił nauczycieli dla szkół siedmioletnich. Pracę szkoły przerwała II wojna światowa. Po wyzwoleniu obwodu tarnopolskiego z rąk hitlerowskich najeźdźców, latem 1944 r. rozpoczęto przygotowania do szkolenia.
Wydział Historyczny funkcjonował do 1951 roku i został zamknięty. Specjalność nadal istniała na Wydziale Nauk Ogólnych, który działał do 1967 roku.
W 1992 r. wprowadzono specjalność „Historia” na podstawie Wydziału Geografii Instytutu Pedagogicznego w Tarnopolu. 31 sierpnia 1993 r. rektor Państwowego Instytutu Pedagogicznego w Tarnopolu V. Kravets podpisał rozporządzenie o utworzeniu Wydziału Historycznego.
18 października 2020 r. na terenie Wydziału Historycznego odsłonięto pomnik Wołodymyra Hromnickiego, ukraińskiego duchownego, działacza religijnego i publicznego, patrioty Ukrainy[1][2].
Administracja Wydziału[edytuj | edytuj kod]
Dziekani[edytuj | edytuj kod]
- Mykoła Aleksiewec (1993–2006)[3],
- Wiktor Sawenko (2006-2013)[4],
- Mykoła Barmak (2013-2016)[5],
- Wołodymyr Misko (od 2016)[6].
Jednostki[edytuj | edytuj kod]
- Katedra Historii Ukrainy, Archeologii i Działów Specjalnych Nauk Historycznych
- Katedra Historii Świata i Religioznawstwa
- Katedra Filozofii i Nauk Społecznych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Т. Шпікула, У Тернополі з'явився ще один пам'ятник // 20 хвилин, 19.10.2020.
- ↑ У Тернополі встановили пам’ятник Володимиру Громницькому w serwisie YouTube // Телеканал ІНТБ, 19.10.2020.
- ↑ Богдан Мельничук, Алексієвець Микола Миронович // Тернопільський енциклопедичний словник : у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін., Тернопіль: Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2004, Т. 1: А — Й, s. 34, ISBN 966-528-197-6.
- ↑ Савенко Віктор Васильович // Тернопільщина
- ↑ Микола Валентинович Бармак // ТНПУ
- ↑ Місько Володимир Володимирович // ТНПУ
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Історичний факультет // ТНПУ ім. В. Гнатюка.
- Микола Алексієвець, Істфак — це не тільки наука // Вільне життя, 17.6.2000.
- Микола Алексієвець, Історична освіта в Тернопільському державному педагогічному університеті ім. В. Гнатюка // Наукові записки ТДПУ ім. В. Гнатюка. Сер. Історія, Тернопіль, 2000, Вип. 10, s. 4–6.
- Микола Алексієвець, У державі — не провінційні // Свобода, 14.10.2003.
- Микола Алексієвець, Шляхом утвердження і визнання // Вільне життя, 18.10.2003.
- Микола Алексієвець, Історичний факультет: шляхом утвердження й визнання // Вільне життя, 18.5.2004, s. 2, (Куди піти вчитися?).
- Микола Алексієвець, Історичний факультет: шляхом утвердження й визнання // Наукові записки. Серія: Історія / Терноп. держ. пед. ун-т ім. В. Гнатюка, Т., 2003, Вип. 2, s. 3—7.
- Микола Алексієвець, Творимо правдиву історію України // Вільне життя, 27.4.2005, s. 2–3.
- Т. Колевінська, Майбутні історики мають знати... // Вільне життя, 27.2.2009, s. 6.
- Володимир Мороз, Волонтери-історики збирають старі простирадла й одяг // 20 хвилин, 28.9.2015.
- Микола Шот, Тернопільські студенти-історики передали українським воїнам маскувальні сітки // Урядовий кур'єр, 19.6.2020.