Wykładnia testamentu
Wykładnia testamentu – interpretacja oświadczeń woli testatora objętych treścią testamentu.
Zgodnie z art. 948 polskiego kodeksu cywilnego[1] testament należy tak tłumaczyć, ażeby zapewnić możliwie najpełniejsze urzeczywistnienie woli spadkodawcy. Jeżeli testament może być tłumaczony rozmaicie, należy przyjąć taką wykładnię, która pozwala utrzymać rozrządzenia spadkodawcy w mocy i nadać im rozsądną treść (favor testamenti).
W toku wykładni testamentu należy również brać pod uwagę dyrektywę z art. 65 k.c., nakazującą uwzględnianie całokształtu okoliczności, w jakich oświadczenie woli zostało złożone[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360).
- ↑ M. Rzewuski, Wykładnia testamentu a okoliczności zewnętrzne towarzyszące testowaniu, Przegląd Sądowy 2015 nr 1, s. 110.
