Przejdź do zawartości

Chicomecoatl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Xilonen)
Chicomecoatl – ilustracja z Kodeksu Maglabecchiano, XV w.
Chicomecōātl – ilustracja z Kodeksu Borgia

Chicomecoatl, Chicomecōātl (nah. „siedem węży”) – w mitologii Azteków jedno z kilku bóstw pożywienia, w szczególności młodej, zielonej kukurydzy oraz płodności, żeński odpowiednik boga Centeotla. Niekiedy utożsamiana z Coatlicue.

Niekiedy była nazywana Xilonen (nah. „Ta, porośnięta włosami” lub „Ta, która spaceruje niczym młoda kukurydza”)[1], nazwa ta miała opisywać wygląd właśnie zerwanej kolby kukurydzy która wypuszcza szereg drobnych kłosków przypominających owłosienie. W tej postaci uważana była za żonę Tezcatlipoki.

Święto Xilonen obchodzono w chwili, gdy spadły już deszcze, a z użyźnionej ziemi wykiełkowały pierwsze sadzonki kukurydzy. Wybierano młodą dziewczynę, pilnie strzeżoną przez inne kobiety. W czasie barwnego pochodu ze śpiewami i tańcami tancerki niosły girlandy wonnych kwiatów, a mężczyźni łodygi młodej kukurydzy. Roztańczony tłum prowadził wybrankę do sanktuarium Centeotla. Kapłan wnosił ją na własnych plecach na szczyt piramidy, gdzie ucinano jej głowę i wyrywano serce. Dopiero po spełnieniu ofiary można było jeść placki z młodej, zielonej kukurydzy[2].

Później, przy właściwych żniwach, oddawano cześć bogini Chicomecoatl (7 Wąż), patronce urodzaju i dojrzałej kukurydzy[2]. Składano jej ofiary z młodych kobiet podczas obchodzonego w czasie dojrzewania kukurydzy święta plonów Ochpaniztli, poświęconego także bogini Tlazolteotl. Ofiarę pozbawiano głowy, a jej krwią skrapiano posąg Chicomecoatl, następnie prowadzący uroczystość kapłan przywdziewał skórę poświęconej kobiety.

Chicomecoatl przedstawiano z pomalowaną na czerwono twarzą, zwykle trzymającą w ręku kolby kukurydzy oraz przedmiot przypominający kołatkę, służący przypuszczalnie do celów religijnych. Czasami przedstawiano ją jako boginię-matkę ze słoneczną tarczą lub rzadziej jako kobietę przynoszącą śmierć w swoich objęciach.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 227–228.
  2. a b Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą, PIW, Warszawa 2010, s. 228.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]