Yinentulus paedocephalus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yinentulus paedocephalus
Tuxen, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Acerentomata

Rodzina

Acerentomidae

Podrodzina

Berberentulinae

Rodzaj

Yinentulus
Tuxen, 1986

Gatunek

Yinentulus paedocephalus

Yinentulus paedocephalus – gatunek pierwogonka z rzędu Acerentomata i rodziny Acerentomidae. Jedyny gatunek monotypowego rodzaju Yinentulus.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek i rodzaj zostały opisane w 1976 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie Fauna of New Zealand[1][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Opis rodzaju[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ten obejmuje Acerentomidae o zredukowanej rowkowanej przepasce. Głaszczki wargowe zredukowane z 3 szczecinkami i pojedynczą sensilla. Druga i trzecia para odnóży odwłokowych z 2 szczecinkami: dłuższą przedwierzchołkową i krótszą boczno-wierzchołkową. Sensilla t1 na przednich stopach pałeczkowata, a b ulokowana dystalnie do c-d i silnie wydłużona[2].

Opis gatunku[edytuj | edytuj kod]

Długość wyciągniętego ciała 840 μm (0,84 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 60 μm. Głaszczki szczękowe z pęczkiem i dwoma spiczastymi sensillae. Głaszczki wargowe zredukowane z 3 szczecinkami i kiełbaskokształtną sensilla. Przewód gruczołów szczękowych z sercowatym kielichem (calyx), dystalnym rozszerzeniem i proksymalną częścią poniżej połowy długości proksymalnej gałęzi fulcrum. Pseudooczka okrągłe. Głowa o wysuniętej części "czołowej" jak u małego dziecka różni się wyraźnie od typowej dla Acerentomidae smukłej głowy.

Na przednich stopach komplet sensillae. Pazurki drugiej i trzeciej pary łódkowate z długim empodium. Pierwsza para odnóży odwłokowych z pęcherzykiem końcowym i 4 szczecinkami, a druga i trzecia z 2 szczecinkami: długą przedwierzchołkową i krótką boczno-wierzchołkową. Grzebień VIII segmentu odwłoka z 5 wieloma bardzo małymi ząbkami. Łuska genitalna (squama genitalis) ze spiczastymi acrostyli[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV, V, VI VII VIII IX, X XI telson
terga:
sterna:

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek i rodzaj endemiczne dla Nowej Zelandii[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 77.
  2. a b c d e S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.