Zaburzenie wzorca homicidalnego

Zaburzenie wzorca homicidalnego – (Homicidal Pattern Disorder) – kategoria diagnostyczna, wzorowana na podręcznikach diagnostycznych takich jak DSM-IV, która opisywać ma syndrom seryjnego zabójcy. Według S.J. Giannangelo seryjni mordercy przejawiają skupienie cech i zachowań w sposób wystarczająco konsekwentny by możliwe było rozpoznawanie właściwego im wzorca zachowań.

312.40. Zaburzenie wzorca homicidalnego

• Zamierzone i celowe morderstwo lub próby morderstwa nieznanych osób częściej niż jeden raz.
• Napięcie lub pobudzenie afektywne przez jakiś czas przed czynem.
• Przyjemność, zaspokojenie lub ulga w związku z popełnieniem czynów lub z myśleniem o nich.
• Cechy osobowości zgodne z diagnozą przynajmniej jednego zaburzenia osobowości z wiązki B (antyspołecznego, borderline, histrionicznego, narcystycznego).
• Rozumienie nielegalności działań i dalsze unikanie aresztowania.
• Motywem morderstwa nie jest korzyść finansowa, zatajenie działalności przestępczej, ekspresja gniewu czy chęci zemsty, reakcja na urojenie lub halucynację, nie wynika ono też z upośledzonego osądu (np. w otępieniu, upośledzeniu umysłowym, odurzeniu spowodowanym substancją).

Bibliografia

• Giannangelo, S.J. Psychopatologia seryjnego morderstwa. Poznań 2007, Jeżeli P To Q Wydawnictwo. (pol.)