Zachodniosyberyjskie Zagłębie Naftowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zachodniosyberyjskie Zagłębie Naftowe (ros. Zapadno-Sibirskij nieftiegazonosnyj bassiejn[1]) – największe na świecie zagłębie naftowe i eksploatowane złoża gazu ziemnego w azjatyckiej części Rosji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej. Obejmuje on głównie obwody tiumeński i tomski, oraz w mniejszym stopniu Obwód omski, nowosybirski, swierdłowski i kurgański. Powierzchnia zagłębia zajmuje około 2,2 mln km²[1] z czego zdecydowana większość obszaru znajduje się w Zachodniosyberyjskim regionie gospodarczym natomiast pozostała część w Uralskim regionie ekonomicznym.

Na obszarze całego zagłębia znajduje się około 250[1] czynnych ośrodków wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego, do najważniejszych należą Nowy Urengoj, Surgut czy Tiumeń[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Zachodniosyberyjskie Zagłębie Naftowe - Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-01] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zespół Encyklopedii PWN, Zachodniosyberyjskie zagłębie naftowe, w:, tenże, Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, ss. 975, 1999, ISBN 83-01-13778-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zachodniosyberyjskie_Zagłębie_Naftowe&oldid=66549834”