Przejdź do zawartości

Zakończenie sieci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zakończenie sieci – termin prawniczy, którego definicja zawarta jest w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne[1]. Termin ten oznacza fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosującej komutację lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]