Zanik oliwkowo-mostowo-móżdżkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zanik oliwkowo-mostowo-móżdżkowy (ang. olivopontocerebellar atrophy, OPCA) – termin używany na określenie grupy chorób neurodegeneracyjnych przebiegających z zajęciem móżdżku, mostu i dolnego jądra oliwki. W ostatnich latach stosowanie terminu zostało zawężone do przypadków dziedziczonych.

Postaci OPCA:

  • zanik oliwkowo-mostowo-móżdżkowy, typ 2, postać autosomalna recesywna (typ Ficklera-Winklera, OMIM%258300)
  • zanik oliwkowo-mostowo-móżdżkowy, postać z otępieniem i objawami pozapiramidowymi, typ 5 (OMIM 164700).

Pozostałe typy OPCA zostały zakwalifikowane jako występujące sporadycznie (niedziedziczne), obecnie rozpoznawane jako zanik wieloukładowy (MSA) lub różne postaci ataksji rdzeniowo-móżdżkowych (SCA)

Typ OPCA Inna nazwa Typ SCA Gen OMIM
OPCA typ 1 OPCA typu Menzla SCA1 ATXN1 164400
OPCA typ 2, AD OPCA typu Holguina SCA2 ATXN2 183090
OPCA typ 3 OPCA ze zwyrodnieniem siatkówki SCA7 ATXN7 164500
OPCA typ 4 OPCA typu Schuta-Haymakera SCA1 ATXN1 164400

Pierwszy przypadek opisał Menzel w 1890[1]. Termin wprowadzili Jules Déjerine i André-Thomas[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Menzel P. Beitrag zur Kenntniss der hereditaeren Ataxie und Kleinhirnatrophie. „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”. 22 (1), s. 160-190, 1890. DOI: 10.1007/BF01776168. 
  2. J.J. Dejerine, André-Thomas. L’atrophie olivo-ponto-cérébelleuse. „Nouvelle iconographie de la Salpêtrière”. 13, s. 330-370, 1900.