Zarzut hamujący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zarzut hamujący – zarzut pozwanego przy okazji roszczenia windykacyjnego, gdy zwraca uwagę na przysługujące mu względem właściciela uprawnienia do władania rzeczą. Uprawnienia te mogą m.in. wynikać ze stosunków prawnych rzeczowych (np. z prawa użytkowania) lub obligacyjnych (np. z umowy dzierżawy).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ignatowicz J., Stefaniuk K., Prawo rzeczowe, wyd. 2 zmienione, Warszawa 2006, s. 163.