Przejdź do zawartości

Zasada samospójności Nowikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada samospójności Nowikowa – zasada zaproponowana przez rosyjskiego fizyka Igora Nowikowa w latach 80. XX wieku, aby rozwiązać problem paradoksu podróży w czasie, których istnienie dopuszczają niektóre rozwiązania równań OTW (zwłaszcza zakładające istnienie tzw. zamkniętych krzywych czasopodobnych). W uproszczeniu zasadę przedstawia się w następujący sposób: jeżeli istnieje jakieś zdarzenie, które prowadziłoby do powstania paradoksu, lub do jakiejkolwiek „zmiany” w przeszłości, to prawdopodobieństwo tego zdarzenia jest równe zero. W skrócie oznacza to, że niemożliwością jest stworzenie paradoksu czasowego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Friedman, John; Michael Morris, Igor Novikov, Fernando Echeverria, Gunnar Klinkhammer, Kip Thorne, Ulvi Yurtsever (1990). Cauchy problem in spacetimes with closed timelike curves. Physical Review D 42 (6): 1915. Bibcode 1990PhRvD..42.1915F. doi:10.1103/PhysRevD.42.1915.