Zespół Nothnagela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Nothnagela (ang. Nothnagel syndrome) – zespół neurologiczny spowodowany uszkodzeniem (przez guz albo udar) wzgórków górnych lub dolnych blaszki pokrywy śródmózgowia. Na obraz zespołu składają się porażenie nerwu III po stronie uszkodzenia oraz ataksja kończyn po stronie przeciwnej[1].

Zespół opisał niemiecki lekarz Hermann Nothnagel w 1879 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 116. ISBN 83-200-3244-X.
  2. ↑ C. W. H. Nothnagel: Topische Diagnostik der Gehirnkrankheiten: Eine klinische Studie. Berlin: A. Hirschwald, 1879, s. 220.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zespół_Nothnagela&oldid=51768899”