Zespół Sandifera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Sandifera – zespół napadowych zaburzeń ruchowych o nieznanym mechanizmie, występujący u dzieci z przepukliną rozworu przełykowego i refluksem żołądkowo-przełykowym, polegający na występowaniu długotrwałych lub przemijających napadów kręczu szyi, doprowadzający do przeprostu szyi i przyjmowania pozycji opistotonus.

Szacuje się, że objawy zespołu występują u około 1% dzieci z refluksem żołądkowo-przełykowym i jego objawy pojawiają się najczęściej pomiędzy 16 i 36 miesiącem życia[1]. Charakterystyczną cechą jest, że stopień nasilenia przeprostu koreluje z ciężkością refluksu żołądkowo-przełykowego i zaburzenia ruchowe pojawiają się przy spadku pH poniżej 4,0[2].

Przyjmowanie pozycji opistotonus występuje także w ciężkich schorzeniach wieku dziecięcego, takich jak mózgowe porażenie dziecięce i encefalopatia wieku dziecięcego. Diagnostyka różnicowa opiera się na stwierdzeniu w badaniu radiologicznym z barytem cech refluksu. Po wprowadzeniu odpowiedniego leczenia refluksu, objawy zespołu Sandifera wycofują się.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wybrane zagadnienia z pediatrii pod redakcją J. Pietrzyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. ISBN 83-233-1859-X